علی پروین در روز سوم مهر ۱۳۲۵ در تهران، محله بازار، کوچه غریبان به دنیا آمد. او پنجمین فرزند یک خانواده پرجمعیت ده نفره است.علاقه پروین به فوتبال از سالهای کودکی شکل گرفت. در همان سالها خانوادهاش به محله دولاب (خیابان عارف) نقل مکان کردند. این جابجایی در افزایش علاقه او به فوتبال تأثیر بسزایی داشت زیرا محله دولاب به خاطر داشتن زمینهای خاکی فراوان مثل زمین نادر، زمین منبع، زمین عارف و ... مورد توجه علاقهمندان به فوتبال بود.
پروین در جوانی به تیم البرز که در واقع تیم دسته دوم باشگاه کیان بود پیوست. درخشش او و بازیهای قابل قبولش باعث شد تا در سال ۱۳۳۴ به تیم کیان – که آن زمان منصور امیرآصفی را به عنوان مربی و بازیکنانی نظیر پرویز قلیچ خانی، گودرز حبیبی و عزت جانملکی را در اختیار داشت- بپیوندد. وی دو سال در باشگاه کیان عضویت داشت.
پروین در این زمان به تیم ملی فوتبال جوانان ایران دعوت شد و با این که سنش کم بود این تیم را در مسابقات ۱۹۶۹ تایلند همراهی و تا مرحله نهایی صعود کردند ولی تیم به مقام قهرمانی دست نیافت و سوم شد.
پس از تشکیل باشگاه پیکان در سال ۱۳۴۶، پروین به این تیم پیوست. وی در سال ۱۳۴۷ مرد شماره یک تیمش بود یک سال بعد علیرغم پیوستن بازیکنان بزرگی مثل همایون بهزادی که از پرسپولیس به پیکان آمده بودند باز هم بهترین بازیکن تیم بود و موفق شد با پیراهن پیکان به مقام قهرمانی برسد.
در بیست وچهار سالگی توسط محمد بیاتی (مربی وقت) به تیم ملی دعوت شد و در روز ۱۵ شهریور ۱۳۴۹ و در رقابتهای جام عمران منطقهای در مقابل تیم ملی فوتبال پاکستان در نیمه دوم به جای علی جباری به میدان آمد و یکی از هفت گل ایران را نیز به ثمر رساند.
پروین در 27 شهریور 1349 برای اولین بار پیراهن پرسپولیس را بر تن کرد.
سال 1355 بدنبال خدا حافظی همایون بهزادی کاپیتان آن دوران پرسپولیس بازو بند کاپیتانی به پروین رسید وسالها روی بازوی پروین ماند.
علی پروین در سال 1361 آقای گل مسابقات فوتبال باشگهای تهران شد.درآن سالها هم بعنوان مربی و هم بازیکن در تیم پرسپولیس حضور داشت.
پروین در 27 تیرماه 1366 در سن 41 سالگی کفشها را آویخت ،بازی با دارایی آخرین بازی علی پروین در مستطیل سبز بود.
در سال 1368 بعنوان مربی تیم ملی ایران انتخاب شد و در مهر ماه 1369تیم ملی ایران با مربیگری علی پروین ،قهرمانی بازی های آسیایی پکن را از آن خود کرد.